Is-Sajf

Is-Sajf huwa ġabra ta’ saġġi liriċi b’laqtiet filosofiċi mitbugħin f’Jannar tal-1954 iżda miktubin bejn -1939 u l-1953, perjodu ta’ żmien li fih l-Ewropa rat taqlib kbir u li jwaħħax.  B’danakollu Albert Camus (1913-1960) jispira ruħu minn temi li huwa nnifsu jsejħilhom “solari”.  Huma fuq kollox testi Mediterranji bħal dawk li nsibu f’Tieġ, ġabra oħra ta’ saġġi ppubblikata qabel it-Tieni Gwerra Dinjija fl-1938, iżda mingħajr l-ispirtu libertin li fihom dawn tal-aħħar.  L-awtur naturalment tliġġem għax laħaq daq is-semm li taf tagħti l-ħajja u li minħabba fih ma setax iwettaq l-għanijiet avventurużi tiegħu:  “Is-sena li fiha faqqgħet il-gwerra suppost li kelli nsalpa biex jien ukoll ngħaddi mill-perikli tal-vjaġġ twil li għamel Ulisse… Biss dakinhar jien għamilt bħal kulħadd.  Ma salpajtx.”

(Prometju fl-Abbissi)

U hekk timposta ruħha t-tema tal-vjaġġ fuq livelli differenti sakemm fl-aħħar saġġ l-awtur jgħidilna li lest “isalpa” x’ħin irid hu.  Għad li ma jafx x’hemm jistennieh barra l-port, hu qiegħed fuw ix-xwiek biex jerġa’ joħroġ avolja għadu kemm temm vjaġġ ieħor mhux nieqes mill-ansjetà li tbaqbqu.  Iżda għall-kuntrarju ta’ dak li nsibu fl-ewwel saġġ, fejn Camus ma jeskludix il-possibiltà li jsalpa ma’ oħrajn – “Għada forsi nsalpaw flimkien.”  (Il-Minotawr) – issa jingħalaq fih innifsu u l-vjaġġ lest jaffrontah waħdu (Il-Baar fil-Qrib).